۲۶دی
148
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم – فرخی یزدی
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم منزل مردم بیگانه چو شد خانه ی چشم آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع آتشی در دلش افکندم و خوابش کردم غرق خود بود و نمیمرد ز حسرت فرهاد خواندم افسانه ی شیرین و به خوابش کردم زندگی کردن من مردن تدریجی بود آنچه […]
0