شب چو در بستم و مست از می نابش کردم – فرخی یزدی
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم
منزل مردم بیگانه چو شد خانه ی چشم
آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افکندم و خوابش کردم
غرق خود بود و نمیمرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه ی شیرین و به خوابش کردم
زندگی کردن من مردن تدریجی بود
آنچه جان کند دلم عمر حسابش کردم
بازدید: 7747 بازدید
2 دیدگاه
مطالب از سراسر وب
مطالب مشابه
سالار شهیدان
دلبری ، خوش اثری ، پُر قیمت بک لینک ثمری ، با هنری چه مرامی چه وجودی چه وقاری چه سری مادرت تاجِ سرِ خوش صفتان تا ابد است خواهری مثل...برای تماشا
یک پنجره، به دیدن صحرا مرا بس است گاهی نسیمی از تو در اینجا مرا بس است شیرین شود هوای سکوتم کنار تو ـ بی نیشکرـ لبان تو تنها مرا بس...چون کمر بستند زالو ها به ویرانیِِ ده
چون کمر بستند زالو ها به ویرانی ده پیر آبادی نخوابید از پریشانی ده عدّه ای با پول بیت المال سگ دو می زنند تا سر و سامان بیابد نابسامانی ده...نَسلِ اِرورهای ۴۰۴
کُدامین “اُمید” را «سابِسکِرایب» کُند نَسلی که در “حالت پرواز” «باندی» برای فُرود نَداشت نسلی که آن خودی ،.. که شبیه خودش نیست را به «لایو» می‌گُذارد تا آن مَنِ تَحقیر...پربازدیدترین مطالب
- هفته
- ماه
- کل
سلام بیشتر اشعار این شاعر بزرگ از حد یک فکر بالاتره ولا با این شعر و شعر ازادی نمی دانم چه بگویم چیزی از سعدی و حافظ و فردوسی کم نداره از دیده بتده
سلام بیشتر اشعار این شاعر بزرگ از حد یک فکر بالاتره ولا با این شعر و شعر ازادی نمی دانم چه بگویم چیزی از سعدی و حافظ و فردوسی کم نداره از دیده بKNI IS GXTH THDG IHD W,JD VH NV SHDJ F’BHVDN FHWNHD SHGHV URDGD