شعر حکیم ابوالقاسم فردوسی درباره اخلاق انسانی
حکیم ابوالقاسم فردوسی
زبان را نگهدار باید بدن
نباید روان را به زهر آژدن
که بر انجمن مرد بسیار گوی
بکاهد به گفتار خود آبروی
دل مرد مطمع بود پر ز درد
به گرد طمع تا توانی مگرد
مکن دوستی با دروغ آزمای
همان نیز با مرد ناپاک‌رای
دو گیتی بیابد دل مرد راد
نباشد دل سفله یک روز شاد
ستوده کسی کو میانه گزید
تن خویش را آفرین گسترید
شما را جهان‌آفرین یار باد
همیشه سر بخت بیدار باد
که بهر تو اینست زین تیره‌گوی
هنر جوی و راز جهان را مجوی
که گر بازیابی به پیچی بدرد
پژوهش مکن گرد رازش مگرد
چنین است کردار این چرخ تیر
چه با مرد برنا چه با مردپیر
بازدید: 17 بازدید
مطالب از سراسر وب
مطالب مشابه
چه خوش گفت فردوسی پاکزاد
چه خوش گفت فردوسی پاکزاد که رحمت بر آن تربت پاک باد میازار موری که دانه‌کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است ❤ ❤ ❤ ❤
از آغاز باید که دانی درست – فردوسی
از آغاز باید که دانی درست سر مایه ی گوهران از نخست که یزدان ز ناچیز چیز آفرید بدان تا توانایی آرد پدید ❤ ❤ ❤ ❤
چو گفتار بیهوده بسیار گشت – فردوسی
چو گفتار بیهوده بسیار گشت سخنگوی در مردمی خوار گشت نه نایافت رنجه مکن خویشتن که تیمار جان باشد و رنج تن اشعار زیبای فردوسی بیا تا جهان را به بد...داستان سیمرغ در شاهنامه
سیمرغ، که داستان زادن و بالیدن زال و همچنین دلباختگی او بر رودابه دختر مهراب شاه کابلی است، یکی از زیباترین و از نظر ساختاری پیچیده‌ترین بخش‌های شاهنامه است. فردوسی در...بنام خداوند خورشید و ماه – فردوسی
بنام خداوند خورشید و ماه که دل را بنامش خرد داد راه خداوند هستی و هم راستی نخواهد ز تو کژی و کاستی ❤ ❤ ❤ ❤پربازدیدترین مطالب
- ماه گذشته
- سه ماه گذشته
- کل
