دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است – صائب تبریزی

نمیرم از این پس که من زنده‌ام – فردوسی

نمیرم از این پس که من زنده‌ام که تخم سخن را پراکنده‌ام ترا دانش و دین رهاند درست در رستگاری ببایدت جست وگر دل نخواهی که باشد نژند نخواهی که دایم...

تا کــی بـــه تمــنای وصــال تــو یگانه – شیخ بهایی

تا کــی بـــه  تمــنای وصــال تــو   یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه...

بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است – شیخ بهایی

بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است من و درس عشق ای دل! که تمام وجد و حال است ز مراحم الهی، نتوان برید امید مشنو حدیث زاهد،...

بنام خداوند خورشید و ماه – فردوسی

بنام خداوند خورشید و ماه که دل را بنامش خرد داد راه خداوند هستی و هم راستی نخواهد ز تو کژی و کاستی ❤ ❤ ❤ ❤  

شعر من قایقم نشسته به خشکی – نیما یوشیج

من چهره ام گرفته من قایقم نشسته به خشکی! با قایقم نشسته به خشکی فریاد می زنم: « وامانده در عذابم انداخته است در راه پر مخافت این ساحل خراب و فاصله...

روی تو خوش می‌نماید آینه ما – سعدی

روی تو خوش می‌نماید آینه ما کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا چون می روشن در آبگینه صافی خوی جمیل از جمال روی تو پیدا هر که دمی با تو...