تاسیان دل تسکین الله

در خلقت انسان مانده ام که چگونه می تواند رنج و غم بسیاری را تحمل کند.
این چه قدرتی است که یک انسان دارد قلبی کوچک و شکننده در بدنی استوار که غم های بزرگی را تحمل می کند، غم های که تو را از پا می اندازد و تو مجبور به ایستادن هستی .
غم عشق، هجران، یا بهتر است بگویم :
تاسیان های که در این زمانه همه ی ما تجربه میکنیم .
تاسیانی مانند: غروب جمعه همان قدر غم انگیز .
واین غم های بزرگ و طاقت فرسا، فقط به دستان کسی آرام می شود و قابل تحمل است و آن پروردگار است .
اوست که درد را تسکین و قلب را به خویش نزدیک و غم و اندوه را از ما انسان ها رها می سازد.
و زندگی دوباره به ما می بخشد.
ولی این انسان است که قدرت خداوند را انکار می کند، نطفه ای در شکم مادرش بوده است و حال خداوند بزرگ مرتبه را انکار می کند .
و سپس در گرفتاری یاد او می کند.
و این لطف پروردگار است که رحمتش را بر بندگانش نبسته است .

نام این داستان کوتاه رو گذاشتم تاسیان دل تسکین الله به دلیل اینکه تاب آوری انسان در برابر رنج و سختی هاست و این خداوند است که نقش اصلی تسکین دهنده را دارد .

تصویر انتخاب شده این است وقتی انسان فکر می کند درد هایش درمان نمی شود این خداوند است که دست بنده اش را می گیرد و قلب شکسته او را ترمیم و درمان می کند .

زینب رمضانی{نور ماه} یا { مروارید قلم}

سال خرید بک لینک نوشته شده این داستان : ۱۴۰۴
تاریخ نوشته شده : شنبه ۲۶/۷/۱۴۰۴
ماه : مهر ماه