اشعار شاعران مشهور با مضمون احترام به مادر

شعر مادر شهریار + شعر مادر شهریار فارسی

شعر بی نظیر و احساسی شهریار در مورد مقام مادر

آهسته باز از بغل پله ها گذشت

در فكر آش و سبزی بیمار خویش بود

اما گرفته دور و برش هاله یی سیاه

او مرده است و باز پرستار حال ماست

در زندگی ما همه جا وول می خورد

هر كنج خانه صحنه یی از داستان اوست

در ختم خویش هم بسر كار خویش بود

بیچاره مادرم

هر روز می گذشت از این زیر پله ها

آهسته تا بهم نزند خواب ناز من

امروز هم گذشت

در باز و بسته شد

با پشت خم از این بغل كوچه می رود

چادر نماز فلفلی انداخته بسر

كفش چروک خورده و جوراب وصله دار

او فكر بچه هاست

هرجا شده هویج هم امروز می خرد

بیچاره پیرزن ، همه برف است كوچه ها

او از میان كلفت و نوكر ز شهر خویش

آمد به جستجوی من و سرنوشت من

آمد چهار طفل دگر هم بزرگ كرد

آمد كه پیت نفت گرفته بزیر بال

هر شب در آید از در یك خانه فقیر

روشن كند چراغ یكی عشق نیمه جان

او را گذشته ایست ، سزاوار احترام :

تبریز ما ! بدور نمای قدیم شهر

در ( باغ بیشه ) خانه مردی است با خدا

هر صحن و هر سراچه یكی دادگستری است

این جا بداد ناله مظلوم می رسند

این جا كفیل خرج موكل بود وكیل

مزد و درآمدش همه صرف رفاه خلق

در ، باز و سفره ، پهن

بر سفره اش چه گرسنه ها سیر می شوند

یک زن مدیر گردش این چرخ و دستگاه

او مادر من است

انصاف می دهم كه پدر رادمرد بود

با آن همه درآمد سرشارش از حلال

روزی كه مرد ، روزی یك سال خود نداشت

اما قطارهای پر از زاد آخرت

وز پی هنوز قافله های دعای خیر

این مادر از چنان پدری یادگار بود

تنها نه مادر من و درماندگان خیل

او یك چراغ روشن ایل و قبیله بود

خاموش شد دریغ

نه ، او نمرده ، میشنوم من صدای او

با بچه ها هنوز سر و كله می زند

ناهید ، لال شو

بیژن ، برو كنار

كف گیر بی صدا

دارد برای ناخوش خود آش می پزد

او مرد و در كنار پدر زیر خاک رفت

اقوامش آمدند پی سر سلامتی

یك ختم هم گرفته شد و پر بدک نبود

بسیار تسلیت كه بما عرضه داشتند

لطف شما زیاد

اما ندای قلب بگوشم همیشه گفت :

این حرف ها برای تو مادر نمی شود .

پس این كه بود ؟

دیشب لحاف رد شده بر روی من كشید

لیوان آب از بغل من كنار زد ،

در نصفه های شب .

یك خواب سهمناک و پریدم به حال تب

نزدیک های صبح

او زیر پای من اینجا نشسته بود

آهسته با خدا ،‌

راز و نیاز داشت

نه ، او نمرده است .

نه او نمرده است كه من زنده ام هنوز

او زنده است در غم و شعر و خیال من

میراث شاعرانه من هرچه هست از اوست

كانون مهر و ماه مگر می شود خموش

آن شیرزن بمیرد ؟ او شهریار زاد

هرگز نمیرد آن كه دلش زنده شد به عشق

او با ترانه های محلی كه می سرود

با قصه های دلكش و زیبا كه یاد داشت

از عهد گاهواره كه بندش كشید و بست

اعصاب من بساز و نوا كوک كرده بود

او شعر و نغمه در دل و جانم بخنده كاشت

وانگه به اشک های خود آن كشته آب داد

لرزید و برق زد بمن آن اهتزاز روح

وز اهتزاز روح گرفتم هوای ناز

تا ساختم برای خود از عشق عالمی

او پنج سال كرد پرستاری مریض

در اشک و خون نشست و پسر را نجات داد

اما پسر چه كرد برای تو ؟ هیچ ، هیچ

عکس نوشته مقام مادر

همچنین بخوانید :

شعر ایرج میرزا برای مادر

اشعار سهراب سپهری در باب مقام مادر

شعر فروغ فرخزاد در مورد مادر

مادر تمام زندگیش
سجاده ایست گسترده
در آستان وحشت دوزخ
مادر همیشه در ته هر چیزی
دنبال جای پای معصیتی  می گردد
و فکر می کند که باغچه را کفر یک گیاه
آلوده کرده است .
مادر تمام روز دعا می خواند
مادر گناهکار طبیعی ست
و فوت می کند به تمام گل ها
و فوت می کند به تمام ماهی ها
و فوت می کند به خودش
مادر در انتظار ظهور است
و بخششی که نازل خواهد شد …

شعر منصوره موسوی در مورد مادر

روزها می‌گذرد، گاهی تلخ، گاهی شاد
روزها می‌گذرد در پس تنهایی من
سایه‌ای هر لحظه، گوشه‌ای منتظر است
دو نگاه نگران!
گاه خاموش و گاهی فوران
هر قدم را به جلو
می‌گذارم
اندکی صبر
و باز
به عقب می‌نگرم!
تا ببینم سایه، همچنان در عقبم می‌نگرد؟
آه از این همه خوبی مادر!
در کنارم هستی
مرهمی بر قلب
بی‌پناهم هستی
دختر سر به هوایت را تو
در کنارت، چه فداکارانه،
در بغل بگرفتی!
تا تو هستی غم من بیهوده است
غم من را تو فقط ناز ببین
در کنارت همه‌ی سختی‌ها
همچو رودی سیال
می‌رود، می‌گذرد
گر چه تلخ است زبان شعرم،
در درونم، به وجودت
و به گرمای نگاهت
آنقدر دل بسته‌ام
“که خدا داند و من دانم و تو”
همه‌ی روزهایم روز تو است
روزت شاد، لحظه‌هایت همگی ناب وناب

منصوره موسوی

شعر فریدون مشیری در مورد مادر

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سر داشتن
در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن
روز در انواع نعمت ها و ناز
شب بتی چون ماه دربر داشتن
صبح، از بام جهان چون آفتاب
روی گیتی را منور داشتن
شامگه ، چون ماه رویا آفرین
ناز بر افلاک و اختر داشتن
چون صبا در مزرع سبز فلک
بال در بال کبوتر داشتن
حشمت و جاه سلیمان یافتن
شوکت و فر سکندر داشتن
تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن
بر تو ارزانی که ما را خوشتر است :
لذت یک لحظه مادر داشتن

شعر مادر از عبدالجبار کاکایی

مادر کنار باغچه تنها نشسته است
سرشار از سکوت و مدارا نشسته است

اشکش کبوترانه به سوگ کبوتري
بر نرده هاي خيس تماشا نشسته است

مادر فرشته اي ست که من فکر مي کنم
بر روي خاک معجزه آسا نشسته است

مادر پرنده اي ست که با بال هاي خيس
بر شاخه ي شکسته ي رويا نشسته است

مي ترسم آنقدر که گمان مي کنم زني
بر پرتگاه آخر دنيا نشسته است

مادر بايست تا بنشيند غبار ياس
مي خواهم او بايستد اما، نشسته است

شعر مهدی اخوان ثالث در مورد مادر

بیمارم ، مادر جان !
می دانم ،می بینی
می بینم ، میدانی
می ترسی ، می لرزی
از کارم ، رفتارم ، مادر جان !
می دانم ، می بینی
گه گریم ،گه خندم
گه گیجم ،گه مستم
و هر شب تا روزش
بیدارم ، بیدارم ، مادر جان !
می دانم ، می دانی
کز دنیا ، وز هستی
هشیاری ، یا مستی
از مادر ، از خواهر
از دختر ، از همسر
از این یک ، و آن دیگر
بیزارم ، بیزارم ، مادر جان!
من دردم بی ساحل .
تو رنجت بی حاصل .
ساحر شو ، جادو کن
درمان کن ، دارو کن
بیمارم ، بیمارم ، بیمارم ، مادر جان !

مهدی اخوان ثالث