شاه انوشیروان به موسم دی – ملک الشعرای بهار

شاه انوشیروان به موسم دی رفت بیرون ز شهر بهر شکار در سر راه دید مزرعه‌ای که در آن بود مردم بسیار دانهٔ جوز در زمین می‌کاشت که به فصل بهار...

گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را – ملک الشعرای بهار

گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را نشد کاین آسمان راحت گذارد یک ‌نفس ما را عسس با دزد شد دمساز و ما با هر دو بیگانه...

به گلگشت جنان گل می‌فرستم – ملک الشعرای بهار

به گلگشت جنان گل می‌فرستم به رضوان شاخ سنبل می‌فرستم به هندوستان فضل و خلر علم می موز و قرنفل می‌فرستم حدیث خوش به قمری می‌سرایم سرود خوش به بلبل می‌فرستم...

این دود سیه فام که از بام وطن خاست ازماست که‌برماست – ملک الشعرای بهار

این دود سیه فام که از بام وطن خاست ازماست که‌برماست وین شعله سوزان که برآمد ز چپ وراست ازماست که‌برماست جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم با...

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید – ملک الشعرای بهار

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا بنشینید به باغی و مرا یاد کنید...

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد – ملک الشعرای بهار

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم...