8
از بهترین شعرهای نیما یوشیج : زدن یا مژه بر مویی گره ها به ناخن آهن تفته بریدن ز روح فاسد پیران نادان حجاب جهل ظلمانی دریدن به گوش کر شده مدهوش گشته صدای پای صوری را شنیدن به چشم کور از راهی بسی دور به خوبی پشه ی پرنده دیدن به جسم خود بدون پا و بی پر به جوف صخره ی سختی پریدن گرفتن شرزه شیری را در […]
33
0
نیما یوشیج / ققنوس ققنوس، مرغ خوشخوان، آوازه ی جهان آواره مانده از وزش بادهای سرد بر شاخ خیزران بنشسته است فرد بر گرد او به هر سر شاخی پرندگان او ناله های گمشده ترکیب می کند از رشته های پاره ی صدها صدای دور در ابرهای مثل خطی تیره روی کوه دیوار یک بنای خیالی می سازد از آن زمان که زردی خورشید روی موج کمرنگ مانده است و […]
40
0
پرنده ی منزوی به آن پرنده که می خواند غایب از انظار عتاب کرد شریری فسادجوی به باغ: چه سود لحن خوش و عیب انزوا که به خلق پدید نیست تو را آشیان، چو چشم چراغ؟ بگفت: از غرض این را تو عیب می دانی که بهر حبس من افتاده در درون تو داغ اگر که عیب من این است: از تو من دورم برو بجوی ز نزدیکهای خویش، سراغ […]
0