با همه مهر و با منش کینست

با همه مهر و با منش کینست – سعدی

با همه مهر و با منش کینست
چه کنم حظ بخت من اینست

شاید ای نفس تا دگر نکنی
پنجه با ساعدی که سیمینست

ننهد پای تا نبیند جای
هر که را چشم مصلحت بینست

مثل زیرکان و چنبر عشق
طفل نادان و مار رنگینست

دردمند فراق سر ننهد
مگر آن شب که گور بالینست

گریه گو بر هلاک من مکنید
که نه این نوبت نخستینست

لازمست احتمال چندین جور
که محبت هزار چندینست

گر هزارم جواب تلخ دهی
اعتقاد من آن که شیرینست

مرد اگر شیر در کمند آرد
چون کمندش گرفت مسکینست

سعدیا تن به نیستی درده
چاره با سخت بازوان اینست

برای شاعری که بی خبر رفت

برای شاعری که بی خبر رفت امروز متاسفانه خبری شنیدم که اشکم جاری کرد و روح و روانم را آزرد خبر فوت عزیز شاعری که حکم استادی را داشت و خصوصا...

شعر

خانه درتاریکی

خانه درتاریکی خانه درتاریکی هواپیماهای غولپیکر با فاصله‌ای کم از پشت‌بام خانه‌شان پرواز می‌کردند و هر بار، تمام سازهٔ لرزان را به رعشه می‌انداختند. آرمان روی تختخواب فلزی کهنه دراز کشیده...

شعر

پلکان هستی

پلکان هستی و چون تیغ گلی بیازاردت؛ حکم هشداری دارد از برای تعمیر مانیتور در تهران تو؛ چونان برخاستن ناگهانی از خوابی گران! می دانی که خار و تیغ را نیز...

شعر

اسکله

اسکله کمی که دقت میکردی حتما می‌فهمیدی عباس چرا حوصله ی اسکله رو نداشت؛ آخه قایق شون سوراخ شده بود و اونا لنگ مونده بودن لایسنس نود۳۲ کی میخواست بره دریا...

شعر

یلدا

یلدا یادباد شبهایی که کرسی، مرکز دنیای کودکی مان بود و دورِ آن، درازای آخرین شب پاییز را گیسوانی برفی و ریشی سفید روشن می کرد. حلقه های زنجیر ثروت انسانی...

شعر