رستنی‌ها کم نیست – شهیار قنبری

رستنی‌ها کم نیست…
من و تو کم بودیم،
خشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم!

گفتنی‌ها کم نیست…
من و تو کم گفتیم،
مثل هذیان دم مرگ
از آغاز چنین درهم و برهم گفتیم!

دیدنی‌ها کم نیست…
من و تو کم دیدیم،
بی‌سبب از پاییز
جای میلاد اقاقی‌ها را پرسیدیم!

چیدنی‌ها کم نیست…
من و تو کم چیدیم،
وقت گل دادن عشق روی دار قالی
بی‌سبب حتی پرتاب گل سرخی را ترسیدیم!

خواندنی‌ها کم نیست…
من و تو کم خواندیم،
من و تو ساده‌ترین شکل سرودن را
در معبر باد
با دهانی بسته واماندیم!

من و تو کم بودیم…
من و تو اما در میدان‌ها
اینک اندازه‌ی ما می‌خوانیم!

ما به اندازه‌ی ما می‌خوانیم!
ما به اندازه‌ی ما می‌بینیم!
ما به اندازه‌ی ما می‌چینیم!
ما به اندازه‌ی ما می‌گوییم!
ما به اندازه‌ی ما می‌روییم!

من و تو
کم نه، که باید شب بی‌رحم و گل مریم و
بیداری شبنم باشیم!

من و تو
خم نه و درهم نه و کم هم نه،
که می‌باید با هم باشیم!

من و تو حق داریم
در شب این جنبش، نبض آدم باشیم!

من و تو حق داریم
که به اندازه‌ی ما هم شده، با هم باشیم!

گفتنی‌ها کم نیست!