عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست – ملک الشعرای بهار
عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
کی به‌مسجد سوزد آن شمع که در خانه رواست
به وفایی که نداری قسم ای ماه جبین
هر جفایی که کنی بر دل ما عین وفاست
ملک الشعرای بهار
بازدید: 71 بازدید
مطالب از سراسر وب
مطالب مشابه
شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ – ملک الشعرای بهار
شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ شب تا به سحر گریه‌ی جان سوز و دگر هیچ افسانه بود معنی دیدار، که دادند در پرده یکی وعده‌ی مرموز و دگر هیچ...
سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ – ملک الشعرای بهار
سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟ یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟ هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست مشنو ای...برشو ای رایت روز از در شرق – ملک الشعرای بهار
برشو ای رایت روز از در شرق بشکف ای غنچهٔ صبح از بر کوه دهر را تاج زر آویز به فرق کامدم زین شب مظلم به‌ستوه ای شب موحش انده گستر...
یا که به راه آرم این صید دل رمیده را – ملک الشعرای بهار
یا که به راه آرم این صید دل رمیده را یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن یا به تو...
شاه انوشیروان به موسم دی – ملک الشعرای بهار
شاه انوشیروان به موسم دی رفت بیرون ز شهر بهر شکار در سر راه دید مزرعه‌ای که در آن بود مردم بسیار دانهٔ جوز در زمین می‌کاشت که به فصل بهار...پربازدیدترین مطالب
- ماه گذشته
- سه ماه گذشته
- کل
