آن قصر که جمشید در او جام گرفت – خیام نیشابوری

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست

بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست

اکنون که گل سعادتت پربار است

دست تو ز جام می چرا بیکار است

امروز ترا دسترس فردا نیست

و اندیشه فردات به جز سودا نیست