شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ – ملک الشعرای بهار

شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ شب تا به سحر گریه‌ی جان سوز و دگر هیچ افسانه بود معنی دیدار، که دادند در پرده یکی وعده‌ی مرموز و دگر هیچ...

سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ – ملک الشعرای بهار

سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ یا چو شیرین سخنت نخل  شکرباری هست؟ یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟ هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست مشنو ای...

برشو ای رایت روز از در شرق – ملک الشعرای بهار

برشو ای رایت روز از در شرق بشکف ای غنچهٔ صبح از بر کوه دهر را تاج زر آویز به فرق کامدم زین شب مظلم به‌ستوه ای شب موحش انده گستر...

یا که به راه آرم این صید دل رمیده را – ملک الشعرای بهار

یا که به راه آرم این صید دل رمیده را یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن یا به تو...

شاه انوشیروان به موسم دی – ملک الشعرای بهار

شاه انوشیروان به موسم دی رفت بیرون ز شهر بهر شکار در سر راه دید مزرعه‌ای که در آن بود مردم بسیار دانهٔ جوز در زمین می‌کاشت که به فصل بهار...

شعر معروف که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها – حافظ شیرازی

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد...

گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را – ملک الشعرای بهار

گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را نشد کاین آسمان راحت گذارد یک ‌نفس ما را عسس با دزد شد دمساز و ما با هر دو بیگانه...

به گلگشت جنان گل می‌فرستم – ملک الشعرای بهار

به گلگشت جنان گل می‌فرستم به رضوان شاخ سنبل می‌فرستم به هندوستان فضل و خلر علم می موز و قرنفل می‌فرستم حدیث خوش به قمری می‌سرایم سرود خوش به بلبل می‌فرستم...

این دود سیه فام که از بام وطن خاست ازماست که‌برماست – ملک الشعرای بهار

این دود سیه فام که از بام وطن خاست ازماست که‌برماست وین شعله سوزان که برآمد ز چپ وراست ازماست که‌برماست جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم با...

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید – ملک الشعرای بهار

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا بنشینید به باغی و مرا یاد کنید...