اون حلقه که تو دستته، حلقه ی دار منه – مسعود مدهوش

اون حلقه که تو دستته، حلقه ی دار منه

لبخندی که بهش زدی، مایه ی عار منه

من اینجا منتظر ولی، تو پی آغوش اون

خسته شدم از هر دوتون، میکشمش من بدون

این ماشینی که گل زدی،ماشین تابوتمه

هرچی سرم میاد بیاد، دلیلِ سکوتمه

چشم  روشنی دارم برات، شیک و خاص و بی بدیل

میخوام که پر پر بزنم، همینطور بی دلیل

لحظه ی مُردنم میخوام، به چشمات زُل بزنم

به اون لباس عروست، با خونم گل بزنم

دورت بگردم من چقدر، امشب تو زیبا شدی

مثل فرشته ها نجیب، خوشگل و رعنا شدی

گریه نکن عروسکم، این نفسهای آخرِ

یکی به سوی زندگی، دیگری تو کیفرِ

دوسش نداشته باشیا، روحم عذاب میکشه

اگه که وجدان تو هم ، ازت حساب میکشه

مواظبت هستم همش، منتظرت می مونم

توی ترانه هام باید، تو حسرتت بمونم.

م.مدهوش