دریغ است از ولی اما ولی تنهاست بی مردم – علی معلم دامغانی

دریغ است از ولی اما ولی تنهاست بی مردم علی، آری علی، حتی «علی» تنهاست بی مردم برای دفع دیوانی که آغالیده‌اید آنک عقیم از مصطفی زادن هبل بالیده‌اید آنک کم...

از آمدنم نبود گردون را سود – خیام نیشابوری

از آمدنم نبود گردون را سود، وز رفتن من جاه و جلالش نفزود؛ وز هیچ‌کسی نیز دو گوشم نشنود، کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود! خیام نیشابوری   ای...

شعر شب یلدا از حافظ

بر سر آنم که گر ز دست برآید دست به کاری زنم که غصه سر آید خلوت دل نیست جای صحبت اضداد دیو چو بیرون رود فرشته درآید صحبت حکام ظلمت...

در خیابان باغ، فصل بهار – ملک الشعرای بهار

در خیابان باغ، فصل بهار می‌چمید آن گراز پست‌شعار بلبلی چند از قفای گراز بر سر شاخ گل مدیح‌طراز گه به بحر طویل و گاه خفیف می‌سرودند شعرهای لطیف در قفای...

شعر سنگ مزار رهی معیری

شعر سنگ مزار رهی معیری / شاعر خود رهی معیری :   الا ای رهگذر کز راه یاری قدم بر تربت ما میگذاری در اینجا شاعری غمناک خفته است رهی در...

این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است – علی معلم دامغانی

این فصل را بسیار خواندم، عاشقانه است هفتاد باب از هفت مصحف برنبشتم این فصل را خواندم، ورق را درنبشتم از شش منادى، رازِ هفت اختر شنیدم این رمز را از پنج...

ما نظر از خرقه پوشان بسته‌ایم – رهی معیری

ما نظر از خرقه پوشان بسته‌ایم دل به مهر باده نوشان بسته‌ایم جان به کوی می فروشان داده‌ایم در به روی خود فروشان بسته‌ایم بحر طوفان زا دل پر جوشِ ماست...

در خوردن بشر،خاک از بسکه حرص دارد – ملک الشعرای بهار

در خوردن بشر،خاک از بسکه حرص دارد از سنگ قبر هر روز دندان نو گذارد!!!! سنگ مزار عاشق سرپوش نامرادیست این سنگ را کس ایکاش از جای برندارد بهتر رود ز...

ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند – رهی معیری

ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم غافل...

در خواب بدم مرا خردمندی گفت – خیام نیشابوری

در خواب بدم مرا خردمندی گفت کاز خواب کسی را گل شادی نشکفت کاری چه کنی که با اجل باشد جفت؟ می خور که به زیر خاک می‌باید خفت   در...