شعر و ادب

شعر حکیم ابوالقاسم فردوسی درباره اخلاق انسانی

حکیم ابوالقاسم فردوسی زبان را نگهدار باید بدن نباید روان را به زهر آژدن که بر انجمن مرد بسیار گوی بکاهد به گفتار خود آبروی دل مرد مطمع بود پر ز درد به گرد طمع تا توانی مگرد مکن دوستی با دروغ آزمای همان نیز با مرد ناپاک‌رای دو گیتی بیابد دل مرد راد نباشد دل سفله یک روز شاد ستوده کسی کو میانه گزید تن خویش را آفرین گسترید شما را جهان‌آفرین یار باد همیشه سر بخت بیدار باد که بهر تو اینست زین تیره‌گوی هنر جوی و...

چه خوش گفت فردوسی پاکزاد

چه خوش گفت فردوسی پاکزاد که رحمت بر آن تربت پاک باد میازار موری که دانه‌کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است ❤ ❤ ❤ ❤  

تا کــی بـــه تمــنای وصــال تــو یگانه – شیخ بهایی

تا کــی بـــه  تمــنای وصــال تــو   یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه رفتم به در صومعه عابد و زاهد دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد در میکده رهبانم و در صومعه عابد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه روزی که برفتند حریفان پی هر کار زاهد سوی مسجد شد و...

از آغاز باید که دانی درست – فردوسی

از آغاز باید که دانی درست سر مایه ی گوهران از نخست که یزدان ز ناچیز چیز آفرید بدان تا توانایی آرد پدید ❤ ❤ ❤ ❤  

بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است – شیخ بهایی

بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است من و درس عشق ای دل! که تمام وجد و حال است ز مراحم الهی، نتوان برید امید مشنو حدیث زاهد، که شنیدنش وبال است طمع وصال گفتی که به کیش ما حرام است تو بگو که خون عاشق، به کدام دین حلال است؟ به جواب دردمندان، بگشا لب ای شکرخا! به کرشمه کن حواله، که جواب صد سوال است غم هجر را بهائی، به تو ای بت ستمگر به زبان حال گوید که زبان قال لال است شیخ...

چو گفتار بیهوده بسیار گشت – فردوسی

چو گفتار بیهوده بسیار گشت سخنگوی در مردمی خوار گشت نه نایافت رنجه مکن خویشتن که تیمار جان باشد و رنج تن اشعار زیبای فردوسی بیا تا جهان را به بد نسپریم به کوشش همه دست نیکی بریم نباشد همی نیک و بد ، پایدار همان به که نیکی بود یادگار ❤ ❤ ❤ ❤