دوستم داشته باش ، بادها دلتنگ اند دستها بيهوده ، چشمها بيرنگ اند دوستم داشته باش ، شهرها مي لرزند برگها مي سوزند ، يادها مي گندند باز شو تا پرواز ، سبز باش از آواز آشتي كن با رنگ ، عشق بازي با ساز دوستم داشته باش ، عطرها در راهند دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند دوستت خواهم داشت ، بيشتر از باران گرمتر از لبخند ، داغ چون تابستان دوستت خواهم داشت ، شادتر خواهم شد ناب تر ، روشن تر ، بارور خواهم...
بی سخن باید شنیدن چون نگین نام مرا زخم دل چندین زبان داده ست پیغام مرا ****** ****** نگاه وحشی لیلی چه افسون کرد صحرا را که نقش پای آهو چشم مجنون کرد صحرا را دل از داغ محبت گر به این دیوانگی بالد همان یک لاله خواهد طشت پرخون کرد صحرا را ****** نفس آشفته می دارد چو گل جمعیت ما را پریشان می نویسد کلک موج احوال دریا را در این وادی که می بایدگذشت از هر چه پیش آید خوش آن رهرو که در دامان...
به چشمای تو سوگند , قسم خورده ی عشقم نشستی در وجودم انگار که در بهشتم به چشمای تو سوگند, تورا اینجا نوشتم شدی معبود قلبم اومدی تو سرنوشتم به چشمای تو سوگند, که چشمات رنگ دریاست تو قلبت خانه ی عشق , نگاهت موج تنهاست به چشمای تو سوگند , که قلبم تو روداره قدر و منزلتت را هنوز هیچکس نداره به چشمای تو سوگند , که دنیام چه قشنگه اگه پیشم نباشی دنیام چه بیرنگه به چشمای تو سوگند , تا جون دارم باهاتم رفیق غصه و غم...
همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر سگ خویش را رها کن که کند شکار دیگر همه غوطه‌ها بخوردی همه کارها بکردی منشین ز پای یک دم که بماند کار دیگر همه نقدها شمردی به وکیل درسپردی بشنو از این محاسب عدد و شمار دیگر تو بسی سمن بران را به کنار درگرفتی نفسی کنار بگشا بنگر کنار دیگر خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر تو به مرگ و زندگانی هله تا جز او ندانی نه چو روسبی که هر شب...
روزها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم؟ از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟ به کجا می روم آخر ننمایی وطنم مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم جان که از عالم علویست یقین میدانم رخت خود باز برآنم که همانجا فکنم مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست به هوای...
از نام اگر نگذری از ننگ برون آ ای نکهت‌گل اندکی از رنگ برون آ عالم همه از بال پری آینه دارد گو شیشه نمودارشو و سنگ برون آ زین عرصة اضداد مکش ننگ فسردن گیرم‌همه‌تن‌صلح شوی جنگ برون‌آ تا شهرت واماندگی‌ات هرزه نباشد یک‌آبله‌وار از قدم لنگ برون آ آب رخ گلزار وفا وقف‌گدازی‌ست خونی به جگرجمع‌کن ورنگ برون آ تا شیشه نه‌ای سنگ نشسته‌ست به راهت از خویش‌تهی شوز دل تنگ برون آ بک لعزش پا جادة توفیق طلب‌کن از زحمت چندین ره و فرسنگ برون آ...
